Kunstgeschiedenis gaat niet over echt of onecht, oorspronkelijk of reproducerend, maar over verhalen en betekenissen achter de voorwerpen. Een van de interessante aspecten van de Hermitage in St.-Petersburg is dat deze letterlijk op de grens van Oost en West staat, en dat is te merken aan de verzamelingen, waarin stijlkenmerken en onderlinge invloeden van overal te vinden zijn. Er is niet één kunstgeschiedenis. Iedere cultuur, iedere tijd, zelfs iedere kunsthistoricus schrijft zijn eigen kunstgeschiedenis. Soms zijn er wat je ‘blinde vlekken’ zou kunnen noemen. En juist de Hermitagecollectie kan ons een spiegel voorhouden, zodat we de kunstgeschiedenis net iets beter doorgronden. Dat maakt deze tentoonstelling uniek.

De opstelling laat ook zien dat de interpretatie van een kunstwerk niet statisch is. Wat de een late gotiek noemt, is voor de ander eerder vroege renaissance. Wat de een als Byzantijns beschouwt, noemt de andere eerder Oost-Romeins. We doen er goed aan om dat te beseffen, om kunst met een open blik te benaderen. Misschien proberen te kijken als kinderen, onbevooroordeeld en met een frisse kijk.